Οι φυσικοί πόροι, τα ποτάμια, τα δάση, τα εύφορα εδάφη και ένα υπέδαφος πλούσιο σε ορυκτά και μέταλλα, καθιστούσαν την Μακεδονία σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο αυτάρκη αλλά και ικανή να εξάγει πολλά από τα προϊόντα της στις νότιες πόλεις και κυρίως ναυπηγήσιμη ξυλεία και κατράμι, πίσσα από το ρετσίνι των πεύκων, πρώτες ύλες απολύτως απαραίτητες για την ναυπήγηση των εμπορικών και πολεμικών πλοίων.

Στα χρόνια της περσικής κατάκτησης η Μακεδονία εντάχθηκε σε ένα ‘διεθνές’ οδικό δίκτυο που έφθανε στις Σάρδεις και τα Σούσα.

Το δίκτυο ανταλλαγών διευκόλυναν και οι φυσικές οδοί που δεν ήταν λίγες: το κράτος είχε διέξοδο στο Θερμαϊκό κόλπο, όπου ανθούσαν οι αποικίες των πόλεων του νότου, ενώ και οι ορεινές περιοχές είχαν περάσματα που από παλιά γνώριζαν και χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της περιοχής.

Το εμπόριο και η οικονομία ενισχύθηκαν εξαιρετικά στα χρόνια του Φιλίππου Β΄, χάρη στην πολιτική σταθερότητα, αλλά και την μεγάλη επέκταση.

Οι πεδιάδες και οι κοιλάδες της Μακεδονίας είχαν παραγωγή γεωργικών προϊόντων που ήταν ικανά να θρέψουν τον πληθυσμό του ολοένα επεκτεινόμενου βασιλείου.

Μαζί με αυτά και η κτηνοτροφία αιγοπροβάτων και βοοειδών, αλλά, ιδιαίτερα η εκτροφή αλόγων ως εξαγώγιμα προϊόντα ή ως μεταφορικά μέσα, ήταν σημαντικότατη πηγή εσόδων. Και βέβαια ήταν αναγκαία για το ίδιο το βασίλειο και μάλιστα για τον στρατό του.

Οι νεοϊδρυθείσες από τον Φίλιππο Β΄ πόλεις τειχισμένες και με σαφή δομή και οργάνωση, συγκέντρωσαν τον πλούτο από τη Μακεδονίδα γη αλλά και από τις προσαρτημένες περιοχές.

Έγιναν κέντρα εμπορίου, αλλά και βιοτεχνικής παραγωγής προϊόντων αξίας μάλιστα η μακεδονική μεταλλοτεχνία και χρυσοχοΐα της εποχής είναι ιδιαίτερα σημαντική από κάθε άποψη.

Τα πολύτιμα μέταλλα ήταν το δυνατότερο χαρτί της οικονομίας του βασιλείου των Μακεδόνων.

Ο χρυσοφόρος ποταμός Γαλλικός και τα ορυχεία της Χαλκιδικής ήταν περιοχές που πάντα προσπαθούσαν να ελέγξουν οι Μακεδόνες βασιλείς και που προσάρτησε οριστικά στο κράτος ο Φίλιππος Β΄.

Ήδη από την εποχή του Αλεξάνδρου Α΄ οι Μακεδόνες κατείχαν τα μεταλλεία αργύρου του Δυσώρου όρουςΟ Φίλιππος συμπεριέλαβε στο κράτος του τα μεταλλεία του Δαμάστιου, μεταξύ της Ιλλυρίας και της Παιονίας, το 358 π.Χ.

Τις αμέσως επόμενες χρονιές κατέλαβε πρώτα τα μεταλλεία χρυσού και αργύρου του Παγγαίου και μετά εκείνα στα ανατολικά των Φιλίππων.

Τα νομίσματα που εξέδωσε ο Φίλιππος κυκλοφορούσαν εντός του βασιλείου του αλλά και εκτός αυτού.

Με την κατάληψη των ορυχείων χρυσού και αργύρου του Παγγαίου απέκτησε την απαραίτητη πρώτη ύλη για να κόψει πολύ μεγαλύτερο αριθμό νομισμάτων από τους προκατόχους του.

Στα αργυρά τετράδραχμα αναγνωρίζεται ο ίδιος, μεγαλοπρεπής καβαλάρης, ηγεμόνας με το χέρι υψωμένο σε ειρηνικό χαιρετισμό.

Από την αλματώδη αύξηση της κοπής των νομισμάτων συμπεραίνουμε πως ο βασιλιάς είχε όλο και μεγαλύτερη ανάγκη σε ρευστό για την αποζημίωση εταίρων και πεζέταιρων και για την πληρωμή των μισθοφόρων του στρατού.

Προς τα τέλη της βασιλείας του έκοψε και χρυσά νομίσματα, ίσως πάλι ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης πίεσης για ρευστό, μιας και τα χρυσά νομίσματα ίδιου βάρους είχαν πολύ μεγαλύτερη αξία από τα αργυρά.

Για να γίνει ανταγωνιστικό το μακεδονικό νόμισμα, ο Φίλιππος χρησιμοποίησε για τους χρυσούς στατήρες του, η αξία καθενός από τους οποίους αντιστοιχούσε με εκείνη δύο ασημένιων δραχμών, την αττική μονάδα μέτρησης.

Επιπλέον, ως μέρος του ιδεολογικού του προγράμματος που τον πρόβαλλε ως αντιπρόσωπο όλων των Ελλήνων, χρησιμοποίησε και εικονογραφικούς τύπους αναγνωρίσιμους από τις πόλεις της νότιας Ελλάδας.

Ο Ολύμπιος Δίας επιβεβαιώνει την θεϊκή καταγωγή του βασιλιά και διαλαλεί την πανελλήνια ισχύ του. Το ίδιοκαι οι νίκες των Μακεδόνων στους Ολυμπιακούς αγώνες που απαθανατίζονται στα νομίσματα.

Επιρροές των νομισματικών τύπων του Φιλίππου θα επιζήσουν για αιώνες μετά τον θάνατο του. Οι Κέλτες της περιοχής του Δούναβη θα διατηρήσουν τον τύπο του φιλιππικού τετράδραχμου, με την δαφνοστεφανωμένη κεφαλή του Δία και τον ιππέα.

Τον Ηρακλή χρησιμοποίησαν ακόμη και οι Γαλάτες στα δικά τους νομίσματα που ανακαλούν εκείνα των Μακεδόνων.

Τα νομίσματα του Φιλίππου χρησιμοποίησαν τις μονάδες αυτών της νότιας Ελλάδας, διαδόθηκαν ευρέως και έγιναν απολύτως ανταγωνιστικά. Ο Φίλιππος έκανε το βασίλειο του από ένα εσωστρεφές κράτος με μόνον φυσικούς πόρους μια σημαντική εξωστρεφή οικονομική δύναμη, ενεργή σε όλα τα επίπεδα,που δεν μπορούσε να την αγνοήσει κανείς.