Την άνοιξη του 324 π.Χ. και υπό την συνοδεία πολλών κακών οιωνών για το επόμενο διάβημα του Αλέξανδρου, ο Μακεδόνας βασιλιάς προχώρησε προς τη Βαβυλώνα, την πόλη που επέλεξε για πρωτεύουσα του Ασιατικού κράτους του.

Τον επισκέφτηκαν διάφοροι πρέσβεις των Λιβύων, αλλά εικάζεται πως ήρθαν να συνάψουν φιλικούς δεσμούς μαζί του Βρέττιοι, Λευκανοί, Καρχηδόνιοι και Ιλλυριοί , Αιθίοπες, Σκύθες, Κέλτες και Ίβηρες με τιμές και δόξες, ενώ οι ιερείς που ήταν στην πόλη, όπως σημειώνει ο Αρριανός ,δεν επιθυμούσαν την προέλασή του στην περιοχή καθώς η παρουσία του Αλέξανδρου ήταν μια επικείμενη «απειλή» για τα οικονομικά τους συμφέροντα σχετικά με την ανέγερση του ναού της Βήλου.

Ο Αλέξανδρος ενώ παρέμεινε εκεί έκανε έναν απολογισμό των κατακτήσεων του και των ορίων του κράτους του διαπιστώνοντας πως έφτασε ως την Ινδία, διέσχισε τον Περσικό κόλπο, εξερεύνησε την ακτή της Αραβίας, ενώ είχε άσβεστη δίψα να εξερευνήσει κι άλλους τόπους, να λύσει αναπάντητα μυστήρια και να ξεκινήσει με στόλο 1000 πολεμικών πλοίων την αραβική εκστρατεία επεκτείνοντας τα όρια του κράτους του, εγκαθιστώντας ναυστάθμους και εμπορεία.

Στα «Υπομνήματα» του δείχνει ξεκάθαρα τις μελλοντικές του σκέψεις για κατάκτηση ακόμη και της δυτικής Μεσογείου επιθυμώντας τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού

Σχεδίαζε τον περίπλου της Αραβίας και την ανακάλυψη της οδού προς την Ηρώων πόλη, επεδίωκε κατοίκηση στα παράλια και τα νησιά στις ακτές του Περσικού κόλπου

Ενώ λοιπόν ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την πρόσβαση στα αραβικά κράτη και αφού μελέτησε με προσοχή το βαβυλωνιακό σύστημα των διωρύγων επιδιώκοντας καλύτερη άρδευση της χώρας μέσω της συγκράτησης των υδάτων του Ευφράτη το καλοκαίρι του 323 π.Χ. δόθηκε το κύκνειο άσμα της ζωής του Μ. Αλεξάνδρου.

Η στρατιωτική μεταρρύθμιση ήταν ένα από τα βασικά πλάνα του Μακεδόνα βασιλιά καθώς επρόκειτο να εκστρατεύσει προς τα αραβικά κράτη. Το συμπόσιο που πρόσφερε στους φίλους της μια νύχτα πριν την έκβαση της εκστρατείας πέρασε ένα εμπύρετο ξημέρωμα και μια έντονη αδιαθεσία για ένα διάστημα κάποιων ημερών οδηγώντας τον οργανισμό του σε έντονη εξουθένωση με αδυναμία πλέον να σταθεί στη ζωή. Πριν αφήσει την τελευταία του πνοή εικάζεται πως όταν τον ρώτησαν οι εταίροι « σε ποιόν θα αφήσει τη βασιλεία» απάντησε « στον καλύτερο»

Οι εικασίες για τα αίτια του θανάτου του ανάγονται σε τύφο, ελώδη πυρετό ή ακόμη και δηλητηρίαση από τον Κάσσανδρο.

Ο Αλέξανδρος πέθανε στις 28 του μηνός Δαισίου – 13 Ιουνίου το 323 π.Χ. και η είδηση του θανάτου του, στο μεγαλύτερο καύσωνα την εποχή εκείνη, σκόρπισε λύπη και θρήνο σε όλη την οικουμένη ενώ το σώμα του, αφού το γύμνωσαν, αναφέρει ο Κόιντος Κούρτιος Ρούφος, το γέμισαν με αρώματα και μεταφέρθηκε από τον Πτολεμαίο στη Μέμφιδα και έπειτα στην Αλεξάνδρεια.